SENSİZLİKTE SAKLI GECELER

İnsan, alışır yalnızlığa
Her gece dalar uzaklara
Umudu tükenmiştir, dolaşır diyar diyar
Yıldızlar yoluna iz olur, gönül kapılırsa yangınlara

Her satırda arar oldum kokunu
Su olur gözlerine akmak isterim
Saçının her tutamı sarmalasın âşık gönlü
Kelimeler kifayetsiz kalsın, istemem sensiz huzuru

Kuşlar anlatsa derdimi bağıra bağıra
Kimi cıvıldasa, kimi konsa şu bedbaht omuzlara
Yanar oldum senin yokluğuna
Eğer bulacak olsam seni, denizler varır arşa

Sensizliğe yorgunum ben
Zikreder oldum her gün, her an
Nefeslerim seni sayar oldu
Fısıldar “Sensedim” lafzını, belki gelirsin…