S: AŞKIN KÜL EYLEDİĞİ GÖNÜL

Gözlerin mehtâba benzer, yâr, gecemde nûr olur,
Kalbim âmâ olsa dahi, aşkın ile mest olur.
Bir tebessümünle güller açar her solgun bahar,
Adını andıkça gönlüm, her belâyı hoş bulur.

Sensiz âlem bir harâbe, rûhum onda zîr ü zeber,
Ne mehtâbın tadı var, ne güler yüzü seher.
İçtiğim her yudum aşkın, zehr-i mâh gibi yanar,
Bensiz olsan da bilirim, gönlüm sende bir sefer.

Zeyn der ki: Aşkınla yandım, küle döndü her emel,
Kalmadı bir çâre bende, ne sabır ne de amel.
Yâr uğruna ser verilir, lakin dönülmez geri,
Sevda dedikleri şey, aşka kurbanlık bir el.