GÖLGELER ARASINDA

Bir damla kahve gibi düştün geceme,

Sana bakarken yandım,

Sana dokunurken sustum.

Her şey bir kenara,

Sen bir ömürdün,

Çeyrek alfabeyle yazılan.

Gömleğimin cebinde kaldı bahar,

Çıkartamadım,

Ellerim hep sana değiyor,

Bir sigara yakıp seni üfledim sokağa.

Bir an durdum,

Baktım aynada kendime,

Senin eksikliğin vardı yüzümde

Ve boş bir masa kadar hüzün…

Herkes gidiyor dedim,

Sen bile

Ama gölgelerin kalıyor duvarlarda,

Sana benzeyen bir sessizlik,

Biraz yarım kalmış umut.

Ah, seni anlatmak ne zor,

Sanki şiirden çıkmışsın da,

Şairin unutmuş adını.