Ἀχλύς’E: SESSİZLİKTE SAKLI SORULAR

Aklı da kalbi de sende olamayana neden çabalanılır?
Her gece yıldızlara neden anlatılır?
Bu can o kadar aciz midir?
Ruh bu denli bitap mıdır?
Bilmiyorum
Sesini duymadan geçen her an, neden eksik sayılır?
Adı geçince içim neden ürperir,
Yokluğu bir hançer gibi neden saplanır?
Kalbim, başka yolda yürümeyi neden reddeder?
Bilmiyorum
Bir gülüş, bir bakış… neden geçmişi delip bugünü yakar?
Rüyalar neden hep aynı yerde donar?
Sensizliğe alışamayan bu hâl, neden hâlâ adını anar?
Zaman geçer de kalp neden yerinde sayar?
Bilmiyorum
Bir sokak lambasında, bir şarkı sözünde
Neden hep izini arar bu gönül?
Beni ben olmaktan çıkaran,
Neden yokluğunun ta kendisi olur?
Bilmiyorum
Gidene bu kadar bağlanmak neden?
Kalan, neden hep bu kadar yanar?
Aynaya bakınca gözlerimde kendimi aramak
Neden bu kadar kanar?
Bilmiyorum
Belki de bazı soruların cevabı
Sadece sesinde saklıdır
Ve ben, duymadıkça
Hiçbirini gerçekten
Bilmiyorum.